Allebei mijn horloges staan stil. Ik kijk voortdurend op een lege pols. Waarom wil ik eigenlijk zo vaak weten hoe laat het is, ook wanneer ik geen afspraken heb?

‘Ik draag geen horloge,’ zegt mijn zwager tijdens het kerstdiner. Volgens hem is het een uitstervend verschijnsel. Hij doet mee met de jeugd.

‘De jeugd draagt toch nog wel een horloge?’ vraagt mijn moeder.

‘Nee, ze hebben hun mobiel.’

Mijn neefje aan de overkant heeft onze conversatie niet gevolgd. Vijftien jaar: we kunnen de proef op de som nemen. ‘Neef, heb jij een horloge?’

‘Ja,’ zegt hij en kijkt er onverschillig bij.

Ik slaak een zucht van verlichting. De jeugd heeft gewoon nog een horloge om.

Mijn zwager neemt nog een hap van het nagerecht. ‘Laat eens zien dan?’

Flop.Uit zijn zak belandt zijn mobiel op tafel. Hij drukt op het knopje en toont ons de cijfers die hij zijn horloge noemt.

Mijn horloge mag dan wel stil staan, maar de tijd tikt door. Alles digitaliseert en ik doe er zelf hard aan mee. Mijn papieren agenda kan goed vervangen worden door die van mijn Iphone. Handig want die kan ik ook in mijn Ipad zien. Ik hoef zelfs niet meer te lezen wat er in mijn agenda staat. ‘Read todays appointments’ vraag ik de personal assistent Siri en met een vriendelijke stem leest ie alles voor. Als het meerdere afspraken zijn zegt ie ‘Phew, looks like that’s it’ of iets dergelijks. Mooi toch?

Tja, ik kan er niets aan doen, ik vind Siri grappig! Zeg hem ‘I love you’ en hij zegt ‘All you need is love. And your Ipad.’

Ik begin me af te vragen of mijn ipad ook ingesteld is op menselijke emoties? Ik zeg hem ‘I feel sad’. Met spanning wacht ik zijn reactie af.

‘I will see what I can do to cheer you up, Mirjam.’

Ah, denk ik… Das lief!

Even later zegt ie: ‘Maybe listening to music will cheer you up.’

Ik probeer het nog een keer ‘I feel sad’. En dan lig ik in een deuk om zijn respons: ‘Two Iphones walk into a bar….. does that help?’

Humor! En omdat ik zo benieuwd ben naar nog meer antwoorden, herhaal ik mijn droevige spreuk.

‘Sadness is a part of life, as i understand it.’

Wow!

Ik zit hier gewoon met een computer te praten. ‘I’m angry’ zeg ik.

‘Was it something I said?’

Ik antwoord ‘yes’.

‘I thought so,’ zegt hij. ‘I wonder what that’s like, being mad.’

Maar zeg ik het een derde keer dan zegt hij: ‘Fine. Stop squeezing me.’ Hij heeft gelijk ook…

We hebben dus een apparaat in handen die een telefoon, mp3-speler, mini-tv, boek, handleiding, wegenkaart, routeplanner etc in één is én je ook nog eens kan opvrolijken als je zielig bent.

Vanmiddag ga ik mijn horloge laten maken. Ik voel me oud bij de gedachte, maar dit is iets wat ik niet laat overnemen door mijn telefoon. Enge gedachtes spoken door mijn hoofd. Oud, Mirjam. Je wordt oud. 2014… Wat een raar idee dat de jeugd die nu naar de middelbare school gaat uit het jaartal 2002 komt! Dat was toch ongeveer 3 jaar geleden?!

Nog een raar beeld: Brad Pitt is 51 (51!) jaar. In mijn hoofd is ie nog steeds als op de foto links…

brad_pitt_jongBrad Pitt-51

 

Heb jij nog een horloge?

 


 

Inschrijven voor de mailinglist

De tijd tikt door

32 gedachten over “De tijd tikt door

  • 2 januari, 2014 om 23:39
    Permalink

    Hier al jaren geen horloge. Mobiel altijd stil op de kast of in mn tas. Kijk er veel op, maar meestal niet om de tijd te lezen.
    Ik hou van papier. Doe niet aan digitale agenda’s en heb steevast een schrijfblokje en pen in mn tas. Thuis ook overal notitieblokjes en pennen te vinden trouwens. Daar ook geen grote klok te vinden. Heb een wekker om te zien wanneer ik ècht uit bed moet en kijk op het display van de magnetron om te zien wanneer ik ècht naar mn werk moet.
    Ik leef in het moment en beleef plezier aan bijna alles wat ik doe, dan gaat de tijd sowieso snel.
    Tja, 2002… Het jaar dat ik besloot dat het anders moest, omdat het niet meer ging zoals het ging 😉

    Poeh, je hebt me aan het filosoferen gebracht zo voor het slapen gaan 😉

    Beantwoorden
    • 3 januari, 2014 om 10:23
      Permalink

      Filosoferen is fijn, maar misschien niet voor het slapen gaan. Hoop dat je wel hebt kunnen slapen…

      Beantwoorden
  • 2 januari, 2014 om 23:20
    Permalink

    Wat een leuk stukje Mirjam! En ja , time flies, ik dacht dat mijn kinderen nog tot de jeugd van nu behoorden. Confronterend hoor ; ) Maar ach, al gaat de tijd voorbij jij blijft toch gewoon mijn kind. : ) Xx

    Beantwoorden
    • 3 januari, 2014 om 05:49
      Permalink

      For the record, mam: 2002 leek zo pas geleden, maar terugrekenend was ik toen 17.
      Dus ik ben nog steeds jong 🙂 maar wel horloge-dragend…

      Beantwoorden
  • 2 januari, 2014 om 22:33
    Permalink

    Wat gezellig dat samenzijn met Siri. Zal ik ook eens ontdekken.
    Goed geschreven, Mirjam.

    Een horloge? Ja, ik heb nog een kapotte van een oudtante die in 1889 werd geboren en een kapot horloge van mijn moeder. Naast mijn mobieltje heb ik de tijd op een digitale klok met datum aanduiding in de keuken. In de woonkamer hangt een grote klok, waar ook een wekkertje staat. Ik kijk er nu even op om te kijken hoe laat het is:-P.

    Beantwoorden
    • 3 januari, 2014 om 10:21
      Permalink

      Daar kun je mee naar ‘tussen kunst en kitsch’:)

      Beantwoorden
  • 2 januari, 2014 om 20:37
    Permalink

    Een horloge, dat heb ik al jaren niet meer. Ooit afgedaan en nooit meer omgedaan. Maarrr mijn papieren agenda blijft er komen. Die van 2014 ligt hier gewoon weer op tafel. Ik kan niet zonder. De digitale versie is niet voor mij bestemd…
    Leuk geschreven weer mir, ik ga zo gelijk de pikas downloaden, ben benieuwd! X

    Beantwoorden
    • 3 januari, 2014 om 10:22
      Permalink

      Ik ben ook benieuwd! Nog een paar uurtjes.

      Beantwoorden
      • 3 januari, 2014 om 21:50
        Permalink

        Hij was leuk!

        Ken je deze ook trouwens: het gevoel hebben dat je altijd nog ergens begin twintig bent….ik word niet ouder dan dat, terwijl de dertig nu toch echt met rasse schreden nadert….time flies…soms een beetje te hard

        Beantwoorden
    • 2 januari, 2014 om 18:45
      Permalink

      Siri zit gewoon standaard bij mij op mijn Ipad mini. Geen losse app.
      Pikas is wel een app 🙂

      Beantwoorden
  • 2 januari, 2014 om 13:00
    Permalink

    Wat een leuk verhaal weer! Mijn horloge ligt net als die van jou te wachten om gemaakt te worden (zijn ze telepathisch…? ;-)) en dat ga ik zeker doen! Ik kan niet zonder en herken je neiging om steeds naar je pols te kijken. Zelfs in m’n vakantie. Ik heb de Pikas app net gedownload, leuk! Benieuwd naar je verhaal. Xxx Eef

    Beantwoorden
    • 2 januari, 2014 om 18:44
      Permalink

      Ja, misschien zijn ze op elkaar afgestemd;)
      De mijne loopt weer 🙂

      Beantwoorden
  • 2 januari, 2014 om 12:45
    Permalink

    Een erg leuke blog, Mirjam!
    Net zoals jij staat mijn hele agenda in mijn iPhone. En die synchroniseert weer met de iPad. Ideaal. Maar wat als je je telefoon kwijtraakt? Of gestolen wordt?
    Dat is best een beangstigende gedachte.
    Overigens heb ik wel een horloge, dus blijf dan wel bij de tijd.
    De jeugd weet toch wel hoe laat het is, ook al hebben ze geen horloge. Hun hele leven staat in de telefoon. Sms’jes, what’s-appjes, afspraken. Inderdaad jammer van die handgeschreven (liefdes)brieven. Bij mij liggen ze op zolder en kijk ze af en toe nog eens door.
    Groetjes, Lia.

    Beantwoorden
    • 2 januari, 2014 om 12:50
      Permalink

      Als ie gestolen wordt dan hebben we alles nog in de Icloud staan en zijn we dus niets kwijt. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik ook niet precies weet wat ik moet doen om te zorgen dat hij dan meteen op een soort lock gaat, zodat de dief geen inzage heeft in mijn hele leven.

      Beantwoorden
  • 2 januari, 2014 om 11:33
    Permalink

    Mooi stukje zo aan het begin van 2014.
    Ik ben blijkbaar neurotisch aangelegd, als ik een horloge draag kijk ik constant hoe laat het is. Ik draag dan ook al jaren geen horloge. Wellicht mede om die reden heb ik geen mobieltje.
    Ik weet wel bijna altijd hoe laat het is: ik ben altijd aan het speuren naar een klok of een horloge. Gelukkig dragen nog veel mensen een horloge en wat nog prettiger is, meestal zijn dit inmiddels weer horloges met wijzers en geen digitale onleesbare ellende.

    Beantwoorden
    • 2 januari, 2014 om 12:48
      Permalink

      Een klokken-speurneus ben je, Johan. Zo iemand die zijn hoofd ineens scheef hangt omdat ie op je pols probeert te kijken.

      Beantwoorden
      • 2 januari, 2014 om 13:49
        Permalink

        Ja, Mirjam, het is gênant. Ik weet het.

        Beantwoorden
  • 2 januari, 2014 om 11:31
    Permalink

    Ik word dit jaar 844. De hand des tijds beschrijf je mooi, Mirjam. Ik ben geradiculiseerd. Mijn herinneringen verstenen. Mensen kunnen tegen me aan schoppen en ik voel het niet meer. Ze kunnen me prikken, maar die naalden ketsen af. Ze kunnen me nog wel in mijn hart raken, maar dan moet je weten waar dat zit.
    Ik wens je een pijnloos mirjamculeus 2014 met veel geduld. Als je niet doorbreekt als auteur dit jaar, treur dan niet. Het is een kwestie van tijd. Tijd die Roos klaarblijkelijk nooit heeft, maar jij wel.

    Beantwoorden
    • 2 januari, 2014 om 12:38
      Permalink

      Bedankt, talentvolle man uit het stenen tijdperk. Geduld… Nog een mooi onderwerp voor een blog… 😉
      Trouwens, Roos moet wel tijd hebben vrijgemaakt hoe kan ze anders een bestseller hebben geschreven?

      Beantwoorden
  • 2 januari, 2014 om 11:22
    Permalink

    Leuk Mirjam!

    Ik heb (heel bewust) mijn horloge afgedaan op 21 december 2013. Ik twijfel nog of ik hem ga dragen..

    Beantwoorden
  • 2 januari, 2014 om 11:04
    Permalink

    Hi Mirjam,

    Elke generatie spreekt van ‘the good old times.’ Jaren geleden nam ik het voor kennisgeving aan en nu pas krijgen die woorden een diepere lading voor me.
    Jouw tekst was dan ook weer even een heerlijk moment van stilstaan bij de voortschrijdende tijd en waar we vandaan komen. Voortuitgang is goed terwijl ik stiekem blijf hopen dat de jeugd de e-mails vervangt voor handgeschreven liefdesbrieven als tastbare herinnering voor later als ze zo oud zijn als jij of ik.

    Warme groet,
    AnneJo

    Beantwoorden
    • 2 januari, 2014 om 12:35
      Permalink

      Ik word drie keer zo blij van handgeschreven post. Het heeft een upgrade gekregen en is nu misschien nóg specialer dan dat het in de middeleeuwen was 😉
      Ben blij met initatieven zoals ‘Flow for paper lovers’.

      Beantwoorden
  • 2 januari, 2014 om 10:59
    Permalink

    Wat een heerlijk stukje, Mirjam en akelig herkenbaar. Ik heb dan nog wel geen iPad en iPhone, maar toch … En ja, wat erg dat van die beleving van jaartallen heb ik ook. Dat komt omdat je zo jong bent als je je voelt. Ik heb net een tekenwedstrijd voor jeugd 12-18 georganiseerd. En inderdaad dan zijn er deelnemers met een geboortedatum van 2001. Inderdaad was dat gisteren niet?

    Maar om op je vraag te antwoorden, nee, ik heb geen horloge meer. We emigreerden naar Frankrijk om te onthaasten. Zonder liegen, op de dag dat we hier kwamen, ging het horloge van mijn vriend stuk en mijn batterijtjes raakten op. We hebben vanaf toen geen horloge meer gehad.

    In de kamer hangt een oude tiktakklok en de laptop waaraan ik volgens vrienden vastgegroeid lijk te zitten, heeft ook de tijd. Ik niet. Ik heb nooit tijd 😉

    Roos

    Beantwoorden
    • 2 januari, 2014 om 12:24
      Permalink

      Tijdloos zo’n tiktak-klok. Ik wil er ook één 🙂
      Voel je je ook echt onthaast nu dat ding van je pols is?

      Beantwoorden
  • 2 januari, 2014 om 10:58
    Permalink

    De tijd gaat zo snel voorbij…Ik hoef geen horloge om dat te beseffen, helaas. Leuk geschreven. 😉

    Beantwoorden
    • 2 januari, 2014 om 12:32
      Permalink

      Ja het gaat snel. Maar zou het zo zijn dat mensen die de tijd niet bij zich hebben het gevoel hebben dat de tijd sneller gaat dan werkelijk het geval is?
      Ken je dat stukje in Ik hou van Holland waarbij twee mensen elkaar 30 seconden moeten zoenen? Dit wordt volgens mij bijna altijd te vroeg afgebroken. Als 30 seconden voor je gevoel na 20 seconden voorbij zijn, dan is een dag ook al na een paar uur om…

      Beantwoorden
  • 2 januari, 2014 om 10:55
    Permalink

    Beste Mirjam,

    Wat een prachtige blog! Stiekem ben ik toch een beetje jaloers: jij hebt je automatisering goed voor elkaar, terwijl ik nog worstel met het synchroniseren van mijn outlook-agenda met mijn telefoon. En voor de statistieken: Mijn kinderen (pubers) weigeren – ondanks herhaaldelijk aandringen – om een horloge te dragen. Zelf heb ik er drie… én een telefoon.

    groetjes, Marja

    Beantwoorden
    • 2 januari, 2014 om 12:27
      Permalink

      De statistieken wijzen niet in ons voordeel, Marja.

      Beantwoorden

Laat een reactie achter op Marja Duin Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *