Ik voel me veilig. Binnen en ook buiten. In mijn land geen oorlog.
Op 4 mei herdenken wij alle oorlogsslachtoffers die omkwamen sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Opdat wij niet vergeten.
Volgens mij beseffen we met zijn allen dat er in heel veel landen op dit moment wél oorlog heerst. Dat mensen dagelijks vrezen voor hun leven. Ik vind dit verschrikkelijk en tegelijkertijd gaat voor mij het leven gewoon weer door. Zij weten hoe het voelt. Het gebeurt daar. De volgende zinnen kwamen bij mij op en vormden een gedicht:

Zij

Zij kennen de leegte
van hongerige magen
verlaten huizen
kansloze dagen

Zij kennen het geluid
van bommen die raken
krijsende mensen
instortende daken

Zij kennen het gevoel
van vluchten voor je leven
bloed niet te stelpen
‘we hebben nog maar even’

Zij kennen de beloftes
van vrijheid en vrede
een paradijs in brand
weerspiegelt het heden

In mijn land geen oorlog
Getagd op:            

7 gedachten over “In mijn land geen oorlog

  • 4 mei, 2015 om 11:53
    Permalink

    Mirjam,
    Wat mooi!
    De tranen sprongen in mijn ogen.
    Zo waar en daarom ook zo verdrietig.
    Bedankt voor deze bewustwording.
    Liefs

    Beantwoorden
  • 4 mei, 2015 om 10:30
    Permalink

    Lief kind van mij.
    Wat een mooi gedicht! Wat kan je je gevoelens mooi verwoorden en het stemt mij dankbaar, dat je deze gedachten hebt.
    Want een mens leeft niet voor zichzelf alleen. Hierin kan ieder voor zich op zijn eigen manier zijn verantwoordelijkheid nemen. Bijv door alleen al op een politieke partij te stemmen die strookt met deze gedachten en gevoelens. Ook als dat je raakt in je eigen portemonnee.
    Want alleen als wij bereid zijn meer te delen, zal het eerlijker worden in de wereld en zullen ‘zij’ meer kansen krijgen op een humaan bestaan.
    Je ziet, je hebt mij ook aangezet tot wat bespiegelingen.
    Xx mam

    Beantwoorden
  • 4 mei, 2015 om 08:13
    Permalink

    Mooi Mirjam, Heel raak. Het maakt je er goed bewust van dat wij heel dankbaar moeten/mogen zijn dat wij hier in vrijheid leven. Iedereen wordt geboren. Ergens. Op de wereld. ‘Ze’ hebben er niet voor hebben gekozen om daar geboren te worden. Geeft bijna schuldgevoel….

    Beantwoorden
  • 4 mei, 2015 om 06:11
    Permalink

    Lieve Mirjam,

    Intens raak je mij.

    nog niet zo lang wakker, nog warm van het diepe slapen is bovenstaande het eerste wat ik lees op deze Dodenherdenkingsdag. Het gedicht komt flink binnen, vooral omdat ik rustig in mijjn warme bed, met het raam open, een beker koffie op het tafeltje naast mij, aan de dag begin. Rustig aan de dag kan beginnen. Zij niet.

    Beantwoorden
  • 3 mei, 2015 om 21:13
    Permalink

    Mooi Mirjam! Je gedicht raakt me. Het is vreselijk wat er allemaal op deze wereld gebeurd. De meest verschrikkelijke berichten iedere dag weer opnieuw in het nieuws. En zoals je al zegt is het voor ons toch ver weg en gaat hier het leven gewoon door in alle vrijheid.

    Beantwoorden

Laat een reactie achter op Jeanine Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *