Meester Bart en juffrouw ;) Visser

Ik had op de middelbare school een meester, die wij dan ‘meneer’ noemden en die ik later ook bij zijn voornaam aansprak, die niet veel moeite hoefde te doen om de aandacht van de klas te trekken. Zijn lessen geschiedenis waren informatief en vermakend. Eigenlijk heb ik twee van zulke geschiedenis docenten gehad. De ene vertelde beeldend en levendig geschiedkundige verhalen, waardoor je zelf ineens een neanderthaler of ontdekkingsreiziger was geworden. De ander praatte altijd op de juiste level met de leerlingen en matste ons bij toetsen. Ik herinner me dat we een keer bij een proefwerk de laatste paar minuten ons boek erbij mochten pakken. Want ja, je kunt nou eenmaal niet alles even goed leren en hij snapte best wel dat je bepaalde stof wel had gelezen, maar niet bijster goed had onthouden. We kregen een paar minuten de tijd en de wekker werd gezet. Ook zei hij een keer tijdens de les: ‘Jullie krijgen volgende week een volkomen onverwachts S.O (schriftelijke overhoring). Er zullen vragen worden gesteld, die lijken op… misschien moet je het even opschrijven, want je weet maar nooit…’ En dan volgde een lijstje met vragen die de volgende week ook echt werden gesteld.
Docenten die er echt toe doen en veel bereiken bij leerlingen zijn volgens mij de mannen en vrouwen die nog precies weten hoe het voelt om scholier te zijn. Dat je als vijftienjarige net als een volwassene echt een heel persoon bent, met je kwaliteiten en je onzekerheden, je moeilijkheden en tegengestelde belangen. Dat je er voor je gevoel al helemaal bent; volop aan het leven, maar de helft van de tijd niet voor vol wordt aangezien. Want men heeft van alles over je te zeggen en van je te verwachten.
Iemand die feilloos levelt met zijn leerlingen is Meester Bart. Het is niet voor niets dat hij steeds weer sterke columns weet te schrijven en duizenden volgers heeft op social media.

Ik deed dan ook een mini-dansje toen mijn uitgever mailde dat Meester Bart de pré-versie van Voorlopers ging lezen. Wat gaaf, dacht ik. Misschien vindt hij het zes keer niks, dacht ik ook. Bovenal was ik benieuwd. En toen kwam er niet veel later een quote via de mail. En later hadden we nog even contact via Facebook messenger: ‘Dag Mirjam. wat een fantastisch boek. Ik ben nu al fan, ook al is ie nog niet helemaal af.’
De quote heb ik prachtig in een plaatje gekregen en deel ik graag hieronder met jullie.

En nou zie je natuurlijk ook gelijk een andere quote. Die van Judith Visser, auteur van onder andere het verfilmde ‘Stuk’. Je kunt je misschien voorstellen dat ik nog steeds bloos bij het lezen.
Judith heeft mij in een project van Schrijven Online al vaker complimenten gemaakt, waardoor ik vol enthousiasme ben blijven doorschrijven. Ik heb ook zeker geleerd van haar schrijversmentaliteit. Bedankt, lieve Judith.
Nog steeds ben ik heel benieuwd wat de lezer van Voorlopers gaat vinden en kan ik me af en toe zorgen maken, maar als deze twee kanjers het verhaal zo waarderen, dan zijn dat toch mooie voortekenen?