Meliefje
Ik geloof dat ik zonder eten naar bed ging. De dag dat ik besloot dat vlees er bij mij niet meer in kwam. Ik was zeven jaar en had net een documentaire over de bio-industrie gezien. Kip was mijn lievelingseten. Dat heb ik die dag veranderd in andijvie stampot.
Wat ik me herinner, is dat ik me besodemieterd voelde. Waarom had niemand mij verteld dat die kippenbout en die gehaktbal die ik met veel smaak opat, een hele voorgeschiedenis kende? Een gruwelijk leed! Die avond hield ik mijn lippen strak op elkaar voor het eten en probeerde huilend te beschrijven wat ik op de televisie had gezien. Maar de beelden stonden op mijn netvlies gebrand en hoe kon ik dat nou goed omschrijven? Ze hadden het zelf moeten zien. Stampvoetend ging ik naar boven.
De dagen daarna hadden mijn ouders zich er meer in verdiept. Ze vonden uiteindelijk dat ik gelijk had en dat het mijn keuze mocht zijn als ik besloot geen vlees meer te willen eten. Overigens zijn ze zelf een paar jaar later ook vegetarisch gaan eten.
Ook mijn beste vriendinnetje Marthe had de docu gezien en was overtuigd vegetariër geworden.
De spreekbeurten die wij samen hielden waren opeenvolgend: de bio-industrie, bont en walvissen met grote aandacht voor greenpeace. Verder heb ik nog voor de klas gepraat over koala’s als bedreigde diersoort en over het weer, waarbij ik het broeikaseffect niet achterwege liet.
Als basisschoolkind was ik fan van de nummers van Michael Jackson. Vooral Heal the world kende ik goed uit mijn hoofd. En toen ik tien jaar was kwam het nummer Earthsong uit, dat een nog grotere indruk op mij maakte. De bijbehorende videoclip sloeg in als een bom. Ik heb gehuild voor de tv. What have we done to this world. Look what we’ve done. Mensenleed, dierenleed.
De spreekbeurt over de bio-industrie was in het jaar nadat ik zelf vegetariër werd. We vroegen informatie op bij Stichting Lekker Dier (inmiddels heet het Stichting Wakker Dier). Gewapend met een video konden wij onze leeftijdgenoten wakker schudden. De volgende dag was de helft van de klas vegetariër. Echter twee weken later was daar weinig meer van over. Wat de kinderen als reden gaven was dat het veel te lekker was, dat hun moeder het met koken onhandig vond, of dat het toch niet zoveel uitmaakte of zij het nu wel of niet aten, het beest was toch al dood of werd anders wel door een ander opgegeten.
Vooral de laatste reden vond ik moeilijk. Ik begreep niet dat zij niet het gevoel hadden dat je daar dan toch zelf in ieder geval niet aan mee wilde doen. Misschien had Man in the mirror geholpen…
I’m starting with the man in the mirror,
I’m asking him to change his ways,
And no message could have been any clearer,
If you wanna make the world a better place,
Take a look at yourself and then make a change.
Ik herinner me dat Marthe en ik met een spaarpotje van de Bodyshop met een afbeelding van vrolijk gekleurde diertjes langs de deuren gingen om geld op te halen voor Stichting Bont voor Dieren. Daarna hebben we de 66 gulden (ik weet dit nog echt!) in een envelop gestopt en zelf een begeleidend briefje geschreven. Dit was groep vijf, ik was negen.
Momenteel ga ik niet meer met een potje langs de deuren om op te komen voor dierenleed. Overmaken kan ook J En ik ben ervan overtuigd dat iedereen op zijn eigen manier een steentje bijdraagt aan het verbeteren van de wereld.
Maar toen ik over het project ‘Meliefje, meliefje, wat wil je nog meer?’ hoorde, was ik gelijk enthousiast. Samen met andere schrijvers een bundel maken vol verhalen waarin dieren een rol spelen en de opbrengsten doneren aan een goed dierendoel.
De bundel is inmiddels af en wordt op 4 oktober gelanceerd. Het goede dierendoel is Stichting Melief. De stichting heeft tot doel om dieren die verwaarloosd, mishandeld of met de dood bedreigd worden, een fijn nieuwe en permanente plek te bieden. Zo kunnen ze bij Stichting Melief rustig oud worden. Dieren die niet in asielen terecht kunnen of geen kans maken om er ooit nog uit te komen, zijn zo toch verzekerd van een onbekommerd leven.
Ik ben supertrots dat ik mijn steentje mag bijdragen aan dit prachtige project! Een hele gevarieerde bundel met bekende namen als Susan Smit (schrijft oa voor happines), Kees van Kooten, Judith Visser (bekend thrillerschrijfster, haar debuut draaide onlangs verfilmd in de bioscoop), Martin Gaus, Marianne Thieme, Thomas Olde Heuvelt, Annemarie Postma, Charlotte Mutsaers, Mensje van Keulen, Michael Berg (winnaar Gouden strop) en nog veel meer!
Benieuwd naar mijn verhaal ‘Boven water’ en dat van de anderen?
Je steentje bijdragen aan dit mooie project?
Dat kan! Je kunt een los boek bestellen of sponsoren. Voor 25 euro ben je een zeer gewaardeerde sponsor 🙂
Bestelopties:
-17,95 om het boek rechtstreeks bij Mirjam te bestellen. Ophalen bij Mirjam of op de boekpresentatie af te halen. Stuur een mailtje naar mail@mirjamhildebrand.nl of spreek me aan op facebook, whats app, of de eerste keer dat je me weer ziet.
-17,95 (exclusief ca 4 € verzendkosten) om het boek thuisgestuurd te krijgen. Stuur een mailtje naar bestellenMeliefje@RoosBoum.nl
– Het boek plus sponsorbedrag voor de drukkosten. Stuur een mailtje naar bestellenMeliefje@RoosBoum.nl
Wat krijgt men in ruil voor sponsoring:
25 euro = naam in het boek en gratis boek en uitnodiging boekpresentatie
50 euro= naam in het boek en logo en gratis boek en uitnodiging boekpresentatie
100 euro = naam in het boek en logo en gesigneerd gratis boek en uitnodiging boekpresentatie
250 euro = naam in het boek en logo en gesigneerd gratis boek en uitnodiging boekpresentatie en en uitnodiging tot bijwonen van een lezing van een bekende Nederlander
500 euro =naam in het boek en logo en gesigneerd gratis boek en uitnodiging boekpresentatie en en uitnodiging tot bijwonen van lezing van een bekende Nederlander en uitnodiging voor auteursdiner
1000 euro = alles hierboven en een gratis hotelovernachting in Hotel Erica vlak bij Nijmegen!
