Wat weet ik? (eindejaarscolumn 2015)

Wat weet ik nou echt van jou? Slechts een fractie van wat ik waarneem is waar. Waar voor jou. En dat wat zichtbaar is, is enkel het topje van de ijsberg.

Wat weet ik nou helemaal van de wereld? Ik ken de werelddelen; heb het voorrecht ze allemaal te hebben bezocht. Maar wat weet ik nou echt van de wereld als een geheel en in delen? Van de mensen die erop wonen?
Alles is een bespiegeling van wat ik ervan maak. Als ik Noord-Korea hoor, heb ik daar beelden bij. Anders dan die van jou en ik weet zeker dat het verschilt met die van een Koreaan.

werelddragenWat weet ik van de hersenen? Ik ken de gebieden bij naam en de structuren. Ik weet wat er gebeurt als ergens schade optreedt. Maar wat weet ik nou echt van míjn hersenen? Dat ze me de hele dag aansturen. Mijn lichaam, denken en handelen. Maken ze dan wie ik ben?
Een machtig ingewikkeld systeem, dat is wat het is. Zouden onze hersenen ooit onze hersenen kunnen kraken? Ik bedoel: gaan we ooit snappen hoe alles daarboven werkt? Of moeten we gaan snappen waarom we niet weten hoe alles werkt?
Er is nog maar een fractie van de werking in kaart gebracht en toch wordt er heel wat aangerommeld met medicatie waar de langetermijneffecten nog niet van bekend zijn. We proberen, alle beetjes helpen, als er iets is dat kan helpen… De mens moet helpen, beter maken.
Zal het ooit zo zijn dat alles te bestrijden is?
Niemand die ik ken gaat dat meemaken. Tenminste, dat is wat ik denk. Niet weet.

Wat weet ik van oorlog? Ik kan je vertellen: ik snap er niets van. Als ik oorlog wil snappen, moet ik de mensen kennen. Als ik de mensen wil snappen moet ik de hersenen kennen. Niet alleen die van mij. En moet ik de wereld kennen, met al zijn culturen, het geloof, normen en waarden. Snap ik zo een terrorist?
Maar ook mijn hersenen zijn gevormd. Door mijn cultuur, opvoeding, normen en waarden. Wat weet ik nou echt van jou?

Wat weet ik?
Getagd op:                

2 gedachten over “Wat weet ik?

  • 4 januari, 2016 om 12:58
    Permalink

    Het gaat er – denk ik, voel ik- om dat wij ons gedrag begrijpen. Onszelf kennen, herkennen
    en begrijpen voor zover ( zo vér)dit mogelijk is.
    Dan begrijpen wij ( lees ik, want ieder mens denkt en voelt er iets anders bij) elkaar beter. Denk ik, voel ik.
    Doch de hersenen begrijpen? Ik weet dat wanneer ik dankbaar ben dat ze goed werken, ik respons krijg met een fijn gevoel.

    Ik hoef het allemaal niet te begrijpen. Zo blijft er altijd iets om mij over te verwonderen over.
    Liefdevolle en vredevolle gedachten voor jou van mij, Mirjam.

    Beantwoorden
  • 2 januari, 2016 om 16:43
    Permalink

    En hiermee heb je ons weer even aan het denken gezet. :))

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *