Sinterklaas: doodeng! Om maar te zwijgen over Zwarte Piet. Gelukkig was mijn zus er altijd om mij bij te staan in de confrontatie met onze gemijterde vriend. Een herkenbaar beeld? Ben jij ook opgegroeid als jongste kind?

Jongste kinderen zijn gewend om beschermd, verwend en gematst te worden. En dat terwijl we tweedehands fietsen kregen, met van die mooie gekleurde versiersels in de wielen, maar die toch leuker stonden toen het nog niet onze fiets was. We waren eraan gewend dat de grote kinderen de baas over ons speelden. Zij bepaalden of er verstoppertje werd gespeeld of stand in de mand. Als je niet uitkeek besloten zij ook wat je verstopplek zou gaan worden. Stiekem toch heel fijn als je daar achter de struik zat, samen met je grote zus.

Jongste kinderen worden geacht creatiever te zijn dan hun oudere broers en zussen. Lijkt me best logisch, je moet wel gaan zoeken naar ideeen als je broer of zus alles al lijkt te hebben uitgevonden voordat jij eraan toe was.

Wat ik nog het oneerlijkst vond, was dat ik eerder naar bed moest. Vooral omdat ik het gevoel had dat dan pas de chips op tafel kwam.

Ons sterkste wapen is uit de problemen blijven. Als je gewend bent om altijd een kop kleiner te zijn, ben je erop gebrand om de situatie goed in te schatten om erbij te kunnen horen.

Zoveel jeugdherinneringen. Mooi om er een paar vast te leggen. Lees hier mijn jeugdherinnering ‘Zusjes in de zomer’ 

Leuk als je een reactie achterlaat! Dat kan hier beneden, ook over de herinnering (Want daar is geen comments-optie op de een of andere manier)

 

 

 

 

De jongste thuis

4 gedachten over “De jongste thuis

  • 10 november, 2013 om 11:59
    Permalink

    Leuk je verhalen te lezen op je blog.
    Of je ook in de auto zit, bij die zusjes in de zomer! Je beschrijft het echt goed. Je maakt het niet mooier of lelijker dan het is en dat je ook nog zo goed weet hoe het allemaal voelde. Het is ook heel eerlijk zeg maar, ik zie het ook voor me dat jullie zo waren, herken jullie. Dat gaat echt wel wat worden met jouw schrijftalent.

    Beantwoorden
  • 8 november, 2013 om 22:16
    Permalink

    Wat een leuke blog! Ik ben ook de jongste thuis, dus ik begrijp wat je bedoelt!

    Beantwoorden
  • 8 november, 2013 om 20:24
    Permalink

    Hier niet in alles een herkenning gevonden, ben tenslotte de oudste thuis, dat geeft weer hele andere herinneringen. Al moet ik wel zeggen dat ik me regelmatig achter mijn ietwat mondigere (is dat een normaal Nederlands woord?) zusje verschuilde. Lekker fijn, lekker prettig, niet zelf in de picture. Dus wat dat betreft herken ik het wel. Overigens is dat nu aardig omgedraaid. Herken je dat ook?? Misschien een leuk idee voor een nieuw blog 😉 Deze heb ik in ieder geval met heel veel plezier gelezen. Ik kijk uit naar de volgende! Xxx

    Beantwoorden
  • 8 november, 2013 om 15:10
    Permalink

    Wat een heerlijk blog! Dat van die chips moet bijna wel waar zijn, echt oneerlijk 😉 Ik ben de oudste van de twee, mijn broertje scheelt maar 13 maanden met mij. Eigenlijk zijn wij als een soort tweeling opgegroeid; even laat naar bed, samen naar zwemles enz… Dus voor mij niet echt herkenbaar. Maar niettemin graag gelezen!

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *